นวัตกรรมสำคัญที่ต้องรับมือ

• ระบบอัตโนมัติและฝูงโดรน (Drone Swarms): ใช้โดรนราคาถูกจำนวนมากที่ทำงานร่วมกันด้วย AI สามารถโจมตีเป้าหมายมูลค่าสูงได้อย่างมีประสิทธิภาพ
• ปัญญาประดิษฐ์ (AI) ในทุกมิติ: เป็นหัวใจของระบบบัญชาการและควบคุม (C2) ช่วยวิเคราะห์ข้อมูลจากเซ็นเซอร์และตัดสินใจได้เร็วกว่ามนุษย์ (CJADC2)
• สงครามไซเบอร์เชิงรุก (Offensive Cyber Operations): โจมตีโครงสร้างพื้นฐานสำคัญของชาติ เช่น ระบบไฟฟ้า ประปา การเงิน และการสื่อสาร
• อาวุธความเร็วเหนือเสียง (Hypersonic Weapons): เร็วกว่าเสียง 5 เท่า เคลื่อนที่ได้คล่องตัว ทำให้ระบบป้องกันในปัจจุบันแทบสกัดไม่ได้
• สงครามในอวกาศ (Space Warfare): การโจมตีดาวเทียมทั้งทางกายภาพและด้วยการก่อกวนสัญญาณหรือไซเบอร์
• อาวุธชีวภาพดัดแปลงพันธุกรรม: เทคโนโลยี CRISPR ทำให้สามารถสร้างเชื้อโรคที่รุนแรงหรือดื้อยาได้ง่าย

สิ่งที่เปลี่ยนแปลงและความท้าทาย

• เส้นแบ่งระหว่างสงครามและสันติภาพเลือนลาง: เกิดสภาวะ “เขตสีเทา” และสงครามลูกผสม
• สมรภูมิที่บูรณาการทุกมิติ: ปฏิบัติการหลายมิติ (MDO) รวมบก ทะเล อากาศ อวกาศ และไซเบอร์
• ความเร็วคือปัจจัยชี้ขาด: ฝ่ายที่ตัดสินใจเร็วกว่าโดยใช้ AI จะได้เปรียบ
• ปัญหาทางจริยธรรม: การใช้อาวุธอัตโนมัติและคำถามเกี่ยวกับ “การควบคุมโดยมนุษย์อย่างมีความหมาย”

ประเทศเล็กจะสู้ประเทศใหญ่ได้หรือไม่?

คำตอบ: “ใช่” แต่ต้องใช้ยุทธศาสตร์แบบชาญฉลาด โดยเน้นยุทธศาสตร์แบบอสมมาตร (Asymmetric Strategy)

แนวทางสำคัญ

• ยุทธศาสตร์เม่น (Porcupine Strategy): ลงทุนในอาวุธป้องกันราคาถูกแต่มีประสิทธิภาพ เช่น ขีปนาวุธต่อต้านเรือ ระบบป้องกันภัยทางอากาศเคลื่อนที่ ฝูงโดรนพลีชีพ
• โจมตีจุดอ่อนของมหาอำนาจ: ใช้สงครามอิเล็กทรอนิกส์ (EW) และการโจมตีไซเบอร์เพื่อรบกวนสัญญาณและทำลายระบบบัญชาการ
• สงครามข่าวสาร (Information Warfare): บ่อนทำลายความสามัคคีของสังคมฝ่ายตรงข้าม
• นวัตกรรมรวดเร็ว: พัฒนาเทคโนโลยีทางทหารอย่างคล่องตัวเหมือนยูเครน
• สร้างพันธมิตร: เพื่อเข้าถึงเทคโนโลยี ข่าวกรอง และการสนับสนุน

요약

ในทศวรรษหน้า ประเทศเล็กสามารถป้องกันตนเองจากประเทศใหญ่ได้โดยหลีกเลี่ยงการสู้รบโดยตรง และใช้เทคโนโลยีราคาถูกแต่จำนวนมาก เช่น โดรนและไซเบอร์ เพื่อสร้างต้นทุนการรุกรานสูงเกินกว่าที่ฝ่ายตรงข้ามจะยอมรับ